σπινέλ(λ)ιος

ο, Ν

(ορυκτ.)

1. ορυκτό οξείδιο τού μαγνησίου και τού αργιλίου

2. ονομασία σειράς μελών μιας ομάδας πετρογενετικών υλικών τα οποία είναι ορυκτά οξείδια όπως, λ.χ., ο κόκκινος σπινέλλιος ή μαγνησιοσπινέλλιος, ο κερκυνίτης, ο γκανίτης, ο γαλαξίτης κ.λπ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. spinel < ιταλ. spinella, υποκορ. τού spina «αγκάθι»].